Maa saa a ch´ool
Maa saa a ch´ool, oftewel hoe is je hart? De begroeting van de Maya´s in het Q'eqchi. Vorig weekend zijn we meegeweest met Elsa naar haar huis, dus 2 uur lekker hobbelen in een busje op naar Teleman. Maar het was heel erg bijzonder. Ze wonen in een zelfgemaakt huis van bamboo bovenop de berg. Maar echt heel erg mooi gemaakt, met een grote keuken waar boven vuur de tortillas en het eten gemaakt worden en de kippen en kinderen in en uit lopen. Haar ouders hebben tien kinderen! De oudste is 25, de jongste 4. Omdat alle kinderen naar school gaan hebben ze het niet altijd gemakkelijk en alle kinderen helpen in hun vrije tijd mee om een beetje extra geld te verdienen. Hun zoontje van 12 is schoenenpoetsertje. `s Ochtends gaat hij naar school en de hele middag is hij aan het werk. Dan besef je toch elke keer weer wat een geluk en rijkdom wij hebben en hoe vanzelfsprekend het voor ons is dat de kinderen kunnen spelen en niet hoeven te werken. Toch kunnen we veel van ze leren want ze zijn zo ontzettend gastvrij en ze vonden het echt heel erg leuk dat we er waren. Veel mensen hier hebben ook geen idee van Nederland, er wordt soms gevraagd of Nederland een municipio (soort provincie) in de VS is. Pff ik heb nu wel echt een tortillabuik, want je ontbijt, luncht en avondeet met tortillas. Alle mensen op het platteland eten drie keer per dag 4 of meer tortillas, dus dat gaan we nog missen als we weer terug zijn! Vandaag was ik weer een hele zak groenten kopen op de markt, en het is echt heel erg leuk want die vrouw waar we kopen kent ons onderhand en stopt ons elke keer een gratis wortel, ui of güisquil toe.
Zoals jullie op de foto´s al hebben kunnen zien zijn we meegeweest met de koffiepluk, dat betekent dus vroeg je bed uit! Iedereen helpt hier mee met de koffieoogst, het hele land is erop ingesteld, de drie maanden schoolvakantie vallen niet voor niks in de oogsttijd. De mensen werken op ontzettend steile berggebieden, dus we zijn meegeweest met een groepje kinderen die op een beter begaanbaar stuk aan het plukken waren. Het was heel leuk om te merken hoe ze werkten, ze floten en zongen tijdens het werk en maakten er een wedstrijdje van wie al het meest geplukt had. Ze hebben in ieder geval ruim gewonnen van Gisela en mij samen, want we waren er natuurlijk niet zo geoefend in als zij. Zo leren ze spelerderwijs meehelpen, want de kans is vrij groot dat ze later om hun gezin te onderhouden ook in de oogst werken. Nu kopen ze er kerstcadeautjes van, zoals nieuwe schoenen of iets anders wat ze graag willen hebben.
Dit weekend zijn we weer in Coban, we slapen in het huis van Helena en Mauro maar ze zijn er zelf niet, dus we hebben ons ´eigen´ huis dit weekend. Het voelde gisteravond ook echt als thuiskomen, we hadden heerlijk in de straat gegeten, taco's, gefrituurde bananen en nog iets anders heel lekkers, en dat op het plein onder de kerstboom opgegeten. Vandaag is het sinterklaasweer, het regent, dus lekker tijd om even te internetten. Er is inderdaad overal internet hier, en er is ook niemand zonder gsm, daar moest ik in het begin ook wel even aan wennen, dat je in the middle of nowhere kunt bellen. En de mensen bellen overal! In de bergen, tijdens het eten, tijdens vergaderingen, tijdens gebeden, tijdens gesprekken.. ronduit asociaal vinden wij, maar hier is het doodnormaal. Als iemand wil bellen tijdens een vergadering dan wacht de rest gewoon even, zou ik eens moeten proberen in Nederland, tijdens een sollicitatiegesprek ofzo haha..
Verder moet ik jullie teleurstellen, mijn site gaat tijdelijk niet kloppen.. want Maartje gaat naar Honduras!! Ik ga drie weken backpacken en vakantie vieren, maar in Honduras is ook internet, dus ik hou jullie op de hoogte! Heel veel liefs
Reacties
Reacties
Lief Maartje,
Wat vond ik het leuk je gisteravond aan de telefoon te horen. Je zat in de auto naar het adres, waar je nu bent en nu alweer een verhaal. Konden wij op deze Sinterklaasavond maar een speculaaspop naar je toesturen om jullie gezelschap te houden.
Een hele goede reis naar Honduras en blijf gezond.
Wij kijken uit naar je hondurees verhaal.
Heel veel liefs,
opa en oma.
Sounds good girl! Have fun in Honduras:) Dat gaat wel lukken denk ik, jeetje wat maak je toch veel mee..
Kusje
Ontroerend verhaal. Goed dat je opmerkt hoe ontzettend verwend wij hier allemaal zijn. Wij hebben sinterklaas gevierd in Drenthe, een oud veengebied waar mensen vroeger (100 jaar geleden) ook vreselijk moesten ploeteren om in leven te blijven en hun loon verplicht moesten besteden in de winkel van de veenbaas. Een soort slavernij net als er nog veel bij jou daar gebeurt. Wij hebben toch erg genoten, net als jij. Een goede tijd in Honduras. Ga je nu naar Copan ipv naar Coban? Ik heb een slecht geheugen maar volgens mij hebben Colette en ik daar in de buurt nog heerlijk gedobberd in warm water bronnen. Dat is voor ons hier waarschijnlijk een veel fijner idee dan voor jou....Saludos de Holanda mojada y fría
Was getekend....
Na 2 biertjes ben ik een digibeet
Tof dat je ook nog echt gaat backpacken! Zoals velen wel zullen zeggen maar ook ik kan het niet laten, ben alsjeblieft voorzichtig!
Heel veel plezier, geniet ervan en veel liefs van Lot
Was ik weer! Als je in Nederland 10 kinderen hebt en je krijgt geen kinderbijslag, dan ben je hier ook straatarm hoor! Daarnaast ook nog eens 4 keer per dag eten, nou ja, dan zou ik mijn kinderen ook uit werken sturen, niets mis mee om de handjes eens te laten wapperen... Zulks is nog wel jonger dan 100 jaar geleden hoor, ik moest zelf ook regelmatig mee aanpakken in mijn moeders bedrijfje, en wij waren slechts met z'n tweetjes. Grappig dat je die schoolvakantie noemt van 3 maanden, en dat dan toevallig ook geoogst wordt. Hoe dacht je dat het hier zo gegroeid is? Zomaar wat bedenkingen hoor, veel plezier in Honduras. Esja staat zolang in Gellik op je te wachten, kan ze nog wat steviger worden voor als je terugkomt, zo te horen kan ze dat wel gebruiken... Groetjes
Haha speciaal voor Okke, het klopt van de geboortebeperking, maar er zijn al grote veranderingen gaande, en mensen (kinderen) van onze leeftijd zijn er wel bewust mee bezig. Dus dat is net als in Nederland een kwestie van bewustwording en nog iets meer tijd. Verder is de vakantie inderdaad voor de koffieoogst, het hele schoolsysteem is erop ingesteld dat de hele familie kan meehelpen, en ik zie het dan zeker ook niet als kinderarbeid want inderdaad, iedereen helpt thuis mee. (Ook in Nederland, al zijn het dan andere klusjes) En met het geld wat ze verdienen kunnen ze naar school. 3 keer per dag eten is ook voor de mensen hier voldoende, ze eten alleen 4 tortillas, maar de tortillas kosten 10 cent per 4, dus eentje meer of minder maakt het verschil niet.
Ik verheug me er al op om weer bij jou op een paard te kunnen zitten! Zelfs aan de andere kant van de wereld is zoiets toch echt niet te vinden, daarvoor moet je toch echt in maastricht zijn, of in Gellik dus momenteel. Groetjes!
hij bedoelde dat in NL de schoolvakanties ook afstammen van de oogsttijd..toch?
Lieve Maartje,
Niet leuk van ons dat we zo weinig hebben geschreven, sorry, want wij vinden het wel heel leuk om jouw verhalen te lezen. Over 2 maanden ben je alweer terug, dus het was de hoogste tijd om eens wat te schrijven.
Met ons gaat het goed. Kees is net terug van een weekje skiën in Valloire, Franse Alpen. De lente is hier gelukkig begonnen. Wat hadden wij een lange winter! Heeft wel tot half maart geduurd, maar nu hebben we toch echt al een paar zachte dagen gehad en schieten de narcissen uit de grond en de bomen en struiken staan in de knop.
Ons leven bestaat natuurlijk vooral uit werken en school. Maar er zijn ook leuke dingen. Zo ga ik morgen met Susan, de zus van je tante Marjorie, naar een concert bestaand uit eerbetoonbijdragen van zangers en zangeressen aan John Lennon.
Ik verheug me erop, ook omdat dan de eerste werkdag van de week er weer op zal zitten en die is over het algemeen heel zwaar.
Liefs, ook namens Kees, Casper en Doortje,
Wendy
Semana Santa! Je kunt waarschijnlijk niet om de heilige week heen. Je gaat vast wel ergens Pasen vieren al is het om cultureel antropologische redenen. Gaat het je goed? We wachten vol spanning op een volgend stukje en een levensteken van onze avontuurlijke nicht.
Wij zaaien ondertussen de tuin in en kijken elk blaadje uit de knop.
Louis ligt hier naast me; hij is heel hard gevallen, zijn hele knie ligt open en van de juf mocht hij naar huis. Maar die wond gaat weer snel over, hoor. Een geluk bij een ongeluk dat ik nu tijd heb om jou te schrijven want ik kan hem toch niet aan zijn lot overlaten als goede moeder zijnde. Goed verhaal wordt dit.
Ik wens je alle goeds en veel liefs, Colette
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}