Gelukkig nieuwjaar allemaal!

Ik ben weer ´thuis´ in Coban, moccachino gedronken in mijn vertrouwde cafeetje, lekker fruit gekocht op de markt en nu ben ik op ´mijn kamer´ in het huis van Mauro en Helena. Als alles goed is komt Gisela morgen aan vanuit Cuba, we gaan twee tourisme projecten bezoeken hier in de buurt om inspiratie op te doen, maar vooral om te zien wat er in de omgeving allemaal wordt aangeboden en hoe het geregeld is. Wat natuurlijk heel belangrijk is als we zelf eenidee opstellen voor ecotourisme in en rondom Tucuru. 8 januari is er een soort nieuwjaarsetentje met iedereen die bij de projecten betrokken is en vanaf dan zijn we dan ook weer terug in Tucuru waar we waarschijnlijk blijven tot begin februari.

Nieuwjaar heb ik in Antigua gevierd, in een heel leuk hostel met heel veel verschillende mensen, het is wel leuk omdat je heel veel rare dingen over culturen te weten te komen, google maar eens ´hersenen van een huilende aap´ een delicatesse in China (niet geschikt voor dierenliefhebbers) ,ook moet je oppassen in Guatemala een soort vleesmix waar alles, maar dan ook alles in kan zitten, vrij gebruikelijk is het toevoegen van bijvoorbeeld stierenballen. Buen provecho! En zodra je het woord Nederland laat vallen krijgen de meeste mensen het idee dat je bent opgegroeid tussen de tulpenvelden met uitzicht op een windmolen, tenzij ze het over Amsterdam hebben, dat is meer het paradijs met meer coffeeshops dan mensen. De uitzondering was een Israelier in Utila die enthousiast over de Efteling begon, nadat hij het ongeveer tien keer moest herhalen herkende ik in de vreemde klanken het woordt efteling en toen ik vertelde dat ik daar ook wel was geweest viel hij van enthousiasme bijna van de steiger af het water in.

Guatemala laat zich iets moeilijker beschrijven. Het is echt een land met enorme tegenstellingen. Helaas krijg ik wanneer je uit de bus uit het raampje staart bijna een soort schuldgevoel, de wereld moet zo mooi geweest zijn zonder mensen. De mensen leven hier nog veel meer dag tot dag, en vervuiling is voor hen dan ook echt niks om je zorgen over te maken. Overal ligt gedumpt afval, de waterstroompjes hoog in de bergen kun je drinken, maar met elke meter dat het water verder naar beneden stroomt is het meer vervuild totdat je uiteindelijk zeker bent van een waarschijnlijk vrij vervelende dood wanneer je het water nog zou drinken. Ook het verschil tussen arm en rijk is hier onvoorstelbaar. Zo is in het gebied waar de Rio Polochic doorheenstroomd 80 procent van de grond in handen van 20 families, na de verkiezingen kun je de lijst miljonairs uitbreiden met iedereen die nieuw in de regering zit en ondertussen leren de volwassen vrouwen in Tucuru hun eigen naam schrijven. Genoeg reden dus om hier nog een langere tijd te blijven en een beetje (nadrukkelijk een beetje) te begrijpen hoe dit maffe wereldje in elkaar zit.

Oud en nieuw was heel erg leuk. We zijn uiteten geweest met Sanne, haar moeder, oom en tante, twee vriendinnen en Berber die ik in Antigua had ontmoet. Haha met 8 nederlanders dus en het eten was echt heerlijk. Daarna op naar het central park waar ontzettend veel vuurwerk enheel veelmensen waren en uiteindelijk nog gedanst en cocktails gedronken in een barretje. Antigua blijft toch wel een heel mooi stadje met alle coloniale gebouwen waar je in kunt lopen, leuke koffiebarretjes, fotoexposities, livemuziek, kleurige marktjes en het mooie levendige park waar momenteel de kerstverlichting nog steeds in de bomen hangt.

Dankzij een leuke groep Argentijnen heb ik weer vertrouwen in het spaans gekregen, haha als je de hele avond lang kunt kletsen met een groep meer en meer bier drinkende mensen met dat accent (is echt hilarisch) dan moet het voor de rest ook wel lukken toch?

Liefs