bananen en modder
Lieve allemaal, school, studieen werk weer begonnen? Niet te veel uitgegleden met de fiets met de sneeuw en het ijs? Gisela zit nu de rest van haar reis te plannen, hmm Honduras, Mexico en Nigeragua, of toch maar el Salvador.. hoe ga ik dat combineren.. jullie horen het, wij hebben het ook heel zwaar
We hebben een nachtje doorgebracht bij een Maya familie hoog in de bergen,heel indrukwekkend en vooral heel koud!Er was geen elektriciteit en er werd gekookt boven een vuur waar we ´s avonds danook lekker dicht bij gekropen zijn. Ze oogsten een keer per jaar mais en bonen voor het hele jaar. De hele hut hing en lag dan ook vol met gedroogde mais en bonen,niet een erg gevarieerd dieet.We zaten vlak bij tropisch nevelwoud waar we prachtige wandelingen gemaakt hebben. We zijn ook een heilige maya grot met een touw in en uit geklommen, mayafamilies komen daar om kaarsen te branden en rituelen uit te voeren. Helaas was het de verkeerde periode om de beroemde quetzalvogelte zien. Wat we wel hebben gezien is heelveel modder,toen we terug kwamen in Coban zaten we dan ook helemaalonder. We deden net alsof het de nieuwste mode was in Europa,terug naar je roots; bananen eten en in de modder rollen dus. Helaas namen ze ons niet helemaal serieus want we kregen me toch een rare blikken.. Het is wel raar omdat op een afstand van 2 uur van de stad zo´n ander leven zich afspeelt, onze gids kent de stad, maar volgens mij heeft zijn moeder nog nooit een tv gezien, laat staan een warme douche genomen of andere dingen die voor ons doodnormaal zijn. Het is niet zo dat ik denk dat ze daar gelukkiger van worden want ze zijn over het algemeen heel tevreden met wat ze hebben, maar voor ons ons is het een onvoorstelbaar en saai leventje.
De dag erna hebben we een coffetour bezocht. Een ontzettend leuke gids die ontzettend veel wist te vertellen, natuurlijk wisten we een groot deel al van Tucuru, maar het was echt ontzettend goed vormgegeven. En nu aan de slag voor Tucuru!
Liefs
Reacties
Reacties
Lekker al die modder...heel heilzaam geloof ik. Ook een goede aanvulling op het zon, zee en hangmat gevoel. Hebben die Maya's daarboven eigenlijk ooit de zee gezien? Ik heb stiekem de site van Gisela gelezen en zij verhaalde over Maartje die gevallen was op een paadje richting wc. Die informatie is natuurlijk niet relevant, maar ja als tante zijnde spits ik dan toch mijn oren...
Die Maya moeder verveelt zich natuurlijk helemaal niet meer want door dat eco-toerisme komen de meest vreemde lui haar berg op. Volgens mij ligt ze nog steeds te gniffelen in haar bedje (op haar matje/ hangmat?) met de beelden van jullie op haar netvlies.
Wij kunnen elke dag schaatsen. Vandaag hebben ze zelfs een lichtmast in de uiterwaarden geplaatst om helemaal los te kunnen gaan op het ijs. De kinderen doen het hartstikke goed! En mijn Hugo schaatst het mooist van allemaal!
Succes en veel liefs, Colette
Iedere keer dat ik Esja bezoek, is het 'een hoop van zegen', terwijl ik het bospad inglibber. Het bos is prachtig hoor, alles wit, iedere zijlaan kan zo in het sprookjesboek, maar de bandensporen worden steeds minder en dan gaat het ook nog eens heuvelaf. Als opperste genot durf ik nog op het weitje ervoor te draaien, nu ik nog vaart heb. De paarden hebben me allang in de gaten, Esja staat reeds met brede borst tegen het prikkeldraad gedrukt. "Hier ben ik, hier ben ik, waar is Maartje, waar is mijn baas?" Helaas moet ze het weer met mij, met mijn hooi doen. Nou ja, dat is minder dan, maar in ieder geval wat. Water openhakken en met voldaan gevoel de terugreis aanvaarden. Ik moet zometeen weer omhoog door dat bos, vaart maken nu, toeterdetoet, tot de volgende keer. Slechts op een half uur afstand van de stad, maar echt een heel eigen wereld. Oh ja, en of ik even de groeten wil doen, ook van Erla, Kletta en Freya?!
Sorry ik heb niet veel meer te melden dan dat ik je mis en dat het super leuk blijft om je verhaaltjes te lezen!!! Ik moet nu snel kappen..lieve kus
Ha die lieve Maartje,
Vandaag ontvingen we per aangetekende post (met dank aan Gisela en Rinske) je USB-stick met heel veel foto's en verhalen. Die foto's zijn dus al de halve wereld overgeweest: Guatemala, Cuba, en nu hier in Maastricht. Ik ben heel benieuwd naar de beelden, maar omdat Paul hier de "fotograaf" is, krijgt hij de eer om ze als eerste te bekijken. Zullen wij dan ook een blog openen met jouw foto's erop? Of lijkt je dat niet zo'n goed plan?
Vandaag is het hier rustig weer, wit en grijs overheerst. Zo langzamerhand wennen we al een beetje aan die witte wereld buiten, die wat mij betreft nog even mag voortduren. Jammer he, dat jij die echte winter moet missen? Alhoewel: jij houdt toch meer van een lekker zonnetje en zonder jas naar buiten.
Lenne heeft vanavond haar public speech: ik vind het leuk om te gaan luisteren naar haar en de anderen. Best spannend.
Ons leven is wel erg saai vergeleken met dat van jou. Werken, school, slapen af en toe nog wat leuke activiteiten of afspraken en dat was het dan. Dus als ik jou was, zou ik nog lekker even wegblijven en nog meer van de wereld zien. (Niet dat we je niet missen hoor....)
Heel veel groeten van ons allemaal, en een dikke zoen,
Marieke
Lieve Maartje,
We hebben weer erg van je foto's genoten.
Vooral van die foto van jou met wapperende haren.
We probeerden hem op onze eigen e-mail te krijgen om hem dan af te drukken, maar dat is nog even niet gelukt. Het lijkt of jouw verblijf daar een groot feest is want jullie staan er beiden steeds zo vrolijk op.
We genieten ook erg van jouw verhalen.
Je bent er nu al ruim 100 dagen en het gaat je nog steeds heel goed,lijkt ons.
Lieve schat, blijf genieten en laat ons maar fijn meegenieten.
Tot de volgende keer, een lieve knuffel van ons beiden,
Oma Thea.
Lieverd,
Het is gelukt!!!
We hebben een mooie actuele foto van een stralende Maartje.
Kus, Opa en oma.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}