knor, knorknor
Sinds we terug zijn in Tucurú hebben we een nieuwe onderbuurman; een varken dat de hele dag lekker knorrend onder ons raam ligt. Samen met de haan en andere vreemde vogels zorgthij ervoor dat het hier nooit stil is. Onze haan laat namelijk minstens ieder uur even aan de andere hanen horen dat hij nog niet in de gevreesde soep is verdwenen. De andere hanen in het dorp antwoorden dan dat ook zij nog niet als kippen zonder kop rondlopen. Ik denk dat zeniet snappen dat ze langer te leven hebben als ze niet zoveel herrie maken. BijMauro enElena was het ook opeens ongekend stil toen we tijdens de lunch hun gallo op onsbordje kregen...
In Cobán hebben we nog een paar dagen met een dekentje in de koelkast gezeten (www.giselahanna.waarbenjij.nu) voordat het weer warmer begon te worden. Er werd gekookt, gegeten en gekletst met een muts op je hoofd, een sjaal om je nek en een deken om je schouders.En ik denk dat ik in mijn leven nog nooit zoveelhete thee heb gedronken.
Omdat er ook een uitwisseling met een parochie in Nederland en de parochie in Tucurú loopt zijn we donderdag meegeweest naar een mis hoog in de bergen. Een prachtig uitzicht vanuit Río San José, een gehuchtje waar ongeveer honderd families leven.Een klein houten huisje met een klein altaartje, een marimba en houten bankjes waarvan ons bankje natuurlijk inzaktetoen er iemand bij kwam zitten. Alsof ze ons nog niet gek genoeg vonden...
De mis was in het Q´eqchi´ en we begrepen er ook helemaal niks van, maar het was welleuk om te zien hoe de kinderen gedoopt werden. Hoppa, hele lading koud water eroverheen. En al die kindjes maar huilen en de rest van van de kinderendie niet gedoopt werden vielen braaf in.. Het lijkt wel of ze hier niet van stilte houden. De evangelische kerk is altijd praktisch leeg omdat je aan de andere kant van het dorp nog hoofdpijn krijgt van het volume van de mis. We kunnen precies horen wanneer de bussen vertrekken en waarnaartoe, zelfs wanneer we in de keuken zitten met de deur dicht en sinds kort dus het geruststellende geknor van het varken als slaapliedje. En dat indie tien straten waar Tucurú uit bestaat.. Dan hebben jullie toch wel iets interessanters uit de ´grote wereld` te vertellen toch? Let me know!
Liefs Maartje
Reacties
Reacties
ha schat! Wat fijn te horen dat ik niet de enige ben die moeite heeft ergens stilte te vinden. Zoals ik net al aan de telefoon zei net met familie opstap gegaan. Eerst naar de 043, toen de 2heeren, alla en tot slot de meta.. T is hier nu ergens vroeg in de ochtend thuis in mn bedje maar heb nog steeds last van al t gepiep in mn oren! Haha, kusjes xxxx
Héé Maartje,
Als eerst: GELUKKIG NIEUWJAAR.
Al ben jij die natuurlijk al super begonnen zo:P
Wat een verhalen allemaal,
leuk om te zien dat je zoveel mooie dingen meemaakt daar!
ik wens je de komende maanden nog heel veel plezier daar, geniet er van!
(en blijf vooral doorgaan met je al je verhalen, altijd leuk om te lezen.)
dikke kus, Mascha
haha, hanen en honden hielden ons in mexico voortdurend uit de slaap; was ik helemaal vergeten. Het is hier steriel stil, ik ben blij als er ergens een vogeltje fluit. Vanmorgen dacht Hugo dat er een radio aan stond, maar dat was Hilde die in haar bed aan het zingen was. O, we moeten gaan...Hilde gaat zingen en gitaar spelen bij de oude Joop. Geen geschaats meer, het dooit... tot een andere keer. Liefs, Colette
Hey,
Es komt mss Zondag terug!! ik mag haar mss over zetten!
Dat word moeilijk! ik heb zaterdag met haar zitten vechten!! niet normaal hoeveel energie zij heeft!
Maar verder gaat alles goed!
Liefs Al
Hoi Maartje.
Alle verhalen van jou bijgehouden en staan versteld hoe leuk jij kunt vertellen en voor ons duidelijk wat jij allemaal meemaakt.Welk meisje zal niet jaloers worden bij al die belevenissen,.....en ook alle foto's zin voor ons een beetje herkenbaar omdat wij ook de reis naar Mexico en een stukje Guatemala hebben meegemaakt.
Je bent jong en geniet van alles wat op je pad komt en het leven te bieden heeft.
Papa en Mama zullen met trots jouw verhalen lezen en door vertellen.
Doe ook de groetjes aan kukeleku en geef je vriendje
KNOR- een dikke knuffel.
Tot weer eens,
Tante Mia / Oom Karel.
Dag Maartje,
Even voorstellen: Els Prins. jouw moeder is pianiste van ons koor. Wij vragen hoe het met jou gaat, vadaar deze reactie op jouw verslag. Ik heb er nog heel wat te lezen zie ik. Mijn dochter Esther is jaren geleden naar Zuidoost Azie geweest en daardoor weten we hoe leuk en interessant het is om verslagen te lezen. Geniet van alles daar aan de overkant en ik hoop dat je er nog heel lang naar je zin zult hebben. Groeten.
dag Maartje, ik ken jouw moeder omdat ik ook lid ben van het koor dat zij begeleidt op de piano. kreeg zojuist je websiteadres en ben meteen gaan lezen. wat schrijf je leuk, echt uitnodigend om verder te lezen! De zoon van een vriendin zit al maanden in Guatemala met zijn vrouw, dus ik hoor vaker over dat land. ik geef je website aan haar door, zij zal ook geinteresseerd zijn. ik blijf je graag volgen!
groet, Liesbeth
Hoi Maartje, ook ik ken jouw moeder van het koor, ik vind het heel leuk om te lezen, wat je allemaal beleeft in Guatamala. Zelf ben ik erg geïnteresseerd in het leven in Zuid Amerika, omdat twee van onze kinderen daar geboren zijn, ik zal je website blijven lezen, nog een hele fijne tijd daar, groetjes Marieke
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}